ADHD u dorosłych kobiet – ukryta epidemia

Wstęp

Badania ADHD [zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi] często skupiały się bardziej na dzieciach i mężczyznach niż na kobietach [1]. Doprowadziło to do tego, że kobiety stawiają diagnozę albo w późniejszym okresie życia, albo z mniejszą częstością lub błędną diagnozą, co często sprawia, że jest to „ukryty” problem w życiu kobiet. W tym artykule opisano, jak wygląda ADHD u dorosłych kobiet.

Oznaki i objawy ADHD u dorosłych kobiet

ADHD charakteryzuje się nadpobudliwością, impulsywnością i nieuwagą. Chociaż prezentacja objawów jest różna u różnych osób, jest często ignorowana lub błędnie diagnozowana u kobiet, ponieważ wygląd objawów różni się od tego, co pojawia się u mężczyzn [2]. Typowe oznaki i objawy u kobiet są następujące [1] [2] [3] [4]:

• Poczucie dezorganizacji, chaosu lub braku kontroli w życiu codziennym, wraz ze słabymi umiejętnościami planowania i strukturyzowania
• Walka z niezdecydowaniem
• Deregulacja uwagi, emocji i zachowania
• Trudności w zarządzaniu pracą, rodziną i dziećmi, problemy finansowe
• Trudność w obsłudze czasu i kunktatorstwo
• Tendencja do szybkiego nudy i unikania przyziemnych zadań
• Walka z niską motywacją
• Posiadanie słabych relacji społecznych i zachowań społecznych, wraz z trudnościami w interakcjach społecznych
• Warunki psychologiczne, takie jak depresja, lęk, przewlekły stres i myśli samobójcze, mogą być spowodowane ADHD.
• Niska samoocena i wysoka skłonność do obwiniania siebie
• Bezsenność
• Chroniczny ból
• Ryzykowne zachowania seksualne

U mężczyzn objawy są bardziej uciążliwe i agresywne, dzięki czemu rozpoznanie jest łatwe. Z kolei u kobiet powyższe są błędnie diagnozowane jako zaburzenia nastroju lub osobowości [2]. Może pozostać niezdiagnozowana, dopóki jedno z ich dzieci nie otrzyma diagnozy, lub ich problemy z uwagą, organizacją, inicjacją i powrotem do zadania po przerwaniu nasilają się po urodzeniu ich dzieci [4].

Jakie są przyczyny ADHD u dorosłych kobiet?

ADHD występuje u dzieci od urodzenia i jest zaburzeniem neurorozwojowym. Chociaż stopień, w jakim będzie to widoczne lub wpłynie na dziecko, jest różne dla wszystkich, wpływa na wszystkie aspekty życia danej osoby.

Przeprowadzono szeroko zakrojone badania mające na celu określenie przyczyny ADHD, ale obecny konsensus jest taki, że nie ma pojedynczej ani prostej przyczyny ADHD [3]. Ponadto czynniki ryzyka u mężczyzn i kobiet są podobne i obejmują:

• Wpływy genetyczne: Wielu badaczy odkryło, że ADHD ma istotny składnik genetyczny [4], a niektóre badania sugerują, że dziedziczność tego zaburzenia wynosi 60-90% [5]. Członkowie rodziny z innymi zaburzeniami neurorozwojowymi, takimi jak autyzm, również zostali powiązani jako czynnik ryzyka [6].
• Czynniki środowiskowe: ekspozycja płodu na szkodliwe środowisko podczas ciąży, takie jak alkohol lub narkotyki, nadciśnienie matki, stany takie jak niska masa urodzeniowa i poród przedwczesny są również uważane za czynniki ryzyka [2] [6]. Niektóre badania wskazują, że ryzyko wystąpienia ADHD stanowią również konflikty lub przeciwności losu we wczesnym dzieciństwie oraz patologia matki [7].
• Sieci neuronowe i funkcje: osoby z ADHD mają różne sieci neuronowe, które wpływają na to, jak działają ich uwaga, regulacja emocjonalna i samoregulacja [2] [8].

Kobiety są często diagnozowane w późniejszym okresie życia, ale to nie znaczy, że ADHD zaczyna się w wieku dorosłym. Późna diagnoza wskazuje, że kobiety żyły z tym zaburzeniem przez całe życie, ale nie otrzymały odpowiedniego leczenia.

Czym różni się ADHD u kobiet od mężczyzn?

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) objawia się inaczej u kobiet niż u mężczyzn. U mężczyzn łatwiej jest rozpoznać objawy i często są oni oceniani i leczeni dużo wcześniej niż kobiety . Zwykle różnice te obejmują doświadczanie różnych podtypów objawów, większe prawdopodobieństwo wystąpienia lęku lub depresji, różne oczekiwania społeczne i różne mechanizmy radzenia sobie.

ADHD wpływa inaczej na mężczyzn i kobiety [2] [3] [4]
Kobiety	Mężczyźni
Nieuwaga częściej	Częściej występuje nadpobudliwość i impulsywność
Objawy obejmują dezorganizację, poczucie zagubienia, za dużo mówienia, reaktywność emocjonalną, ucieczkę myśli, marzenia na jawie itp .	Objawy zaczynają się jako zakłócenia w klasie , niemożność siedzenia, stałe bieganie , agresja, częste bójki, lekceważące zachowanie itp .
Ryzykowne zachowania seksualne, złe relacje, słabe wyniki w nauce i niska samoocena, wraz z lękiem i depresją ,	Nadużywanie środków odurzających, zaburzenia zachowania, zakłócanie spokoju i niebezpieczna jazda
Tendencja do rozwijania lepszych strategii radzenia sobie lub maskowania poprzez cięższą pracę (często z powodu surowego osądu i kontroli destrukcyjnych zachowań ze strony społeczeństwa )	Strategie radzenia sobie nie są tak istotne

Różnice w manifestacji objawów ADHD 

U kobiet częściej występują objawy nieuwagi. Oznacza to, że kobiety będą wyglądać na zapominalskie, marzycielskie i zdezorganizowane [4]. Ponieważ często przypisuje się to lękowi lub depresji, nie uznaje się potrzeby oceny [2].

Ponadto odmienna jest także manifestacja nadpobudliwości i impulsywności u kobiet [4]. Nadpobudliwość może obejmować wewnętrzny niepokój, gonitwę myśli, nadmierną gadatliwość i reaktywność emocjonalną.

I odwrotnie, impulsywność może wyglądać jak przerywanie innym, mówienie bez zastanowienia, nagła zmiana kierunku w życiu i działanie pod wpływem impulsów. Wreszcie, gdy agresja jest obecna, jest ona bardziej ukryta i relacyjna niż jawna lub fizyczna u mężczyzn [3].

Tak więc, w porównaniu z bardziej destrukcyjnymi i agresywnymi zachowaniami u mężczyzn, objawy u kobiet są trudne do zidentyfikowania i nie są przypisywane ADHD.

Objawy internalizacyjne: lęk i depresja

Kiedy kobiety zgłaszają się na ocenę lub leczenie, powyższe objawy przypisuje się patologiom internalizacyjnym, takim jak depresja lub lęk lub zaburzenie osobowości [2]. Ponadto u kobiet ADHD często towarzyszą problemy z lękiem i depresją, co dodatkowo komplikuje sytuację. Spodziewane są również współwystępujące OCD i tendencje perfekcjonistyczne, za którymi kryje się obecność ADHD [3].

Oczekiwania społeczne prowadzą do ukrywania ADHD

Społeczeństwo przewiduje różne zachowania kobiet i mężczyzn. Ponieważ oczekuje się bardziej „kobiecych” cech bycia przyjaznym, posłusznym i dobrym w relacjach, wszystkie destrukcyjne przejawy ADHD są oceniane surowo. Wiele dziewcząt z ADHD stara się ukrywać swoje problemy i wkłada w to niemały wysiłek [4]. Aby złagodzić ADHD i brak pomocy w obecności solidnych sankcji społecznych, kobiety mają tendencję do opracowywania lepszych strategii radzenia sobie i ukrywania swoich objawów [3]. Niemniej jednak może to powodować przytłoczenie, niepokój i opóźnienie diagnozy. Sprawia również, że kobiety są bardziej podatne na niższą samoocenę i wysoki poziom stresu psychicznego [4].

Inne aspekty ADHD u kobiet

Kobiety mają tendencję do radzenia sobie z ADHD w większym stopniu niż mężczyźni. Podczas gdy mężczyźni polegają na wsparciu rodziny i pomocy współmałżonka, kobiety takiego wsparcia nie otrzymują [2]. Ponadto, ze względu na ukrywanie i ukrywanie ADHD, kobiety są narażone na inne problemy, takie jak zaniedbanie fizyczne i wykorzystywanie seksualne w dzieciństwie [9].

Wreszcie, ostatnio koncentruje się na wpływie hormonów, takich jak estrogen, na ekspresję i leczenie ADHD. Wiele badań pomija ten związek i daje niejednoznaczne wyniki [10], ale kobiety często doświadczają tych wyjątkowych efektów, które należy głębiej zrozumieć.

Jak leczyć ADHD u dorosłych kobiet?

Ponieważ ADHD pozostaje ukryte u kobiet, niewiele osób opracowało konkretne plany interwencji. Niemniej jednak leki, zmiany stylu życia i psychoterapia to najlepsze metody leczenia kobiet z ADHD [1].

• Leczenie lekami takimi jak stymulanty może pomóc zwiększyć koncentrację i zmniejszyć objawy ADHD. W przypadkach, gdy stymulanty nie działają, podaje się środki niestymulujące. W niektórych przypadkach mogą być również przepisywane leki przeciwdepresyjne [1] [2] [11]
• Leczenie za pomocą psychoterapii: w przypadku kobiet terapia taka jak terapia poznawczo-behawioralna, która pomaga im zrozumieć ich przekonania i skutki ADHD, może pomóc w poczuciu własnej wartości, lęku i depresji. W przypadku młodych dziewcząt pomocny może być również trening umiejętności społecznych [12].
• Zmiany stylu życia, szkolenie umiejętności i wsparcie: wieloma objawami ADHD można zarządzać, ucząc się nowych umiejętności w organizacji i rozwijając wspierający styl życia. Kobiety mogą również dołączyć do grup wsparcia, które pomagają im radzić sobie z codziennymi stresorami [1].

Kobiety, u których zdiagnozowano ADHD, mogą współpracować z psychologami i psychiatrami, aby opracować odpowiedni dla nich plan działania i pomóc im w radzeniu sobie z ADHD, a także z niepokojem z nim związanym.

Wniosek

ADHD u kobiet jest powszechnym schorzeniem, ale często pozostaje ukryte ze względu na to, jak się objawia. Oczekiwania i żądania społeczeństwa, wraz z błędnym przypisywaniem objawów depresji lub lękowi, zazwyczaj oznaczają, że kobiety są diagnozowane w późniejszym życiu i otrzymują mniejszą pomoc. Niemniej jednak wpływ ADHD na kobiety i ich życie jest poważny. Po zdiagnozowaniu kobiety mogą pracować z profesjonalistami i otrzymywać odpowiednie leczenie w celu opanowania objawów. Jeśli jesteś kobietą ze zdiagnozowanym ADHD, możesz skorzystać z pomocy United We Care Platform. W United We Care nasz zespół ekspertów od dobrego samopoczucia i zdrowia psychicznego może doradzić Ci najlepsze metody na dobre samopoczucie .

Bibliografia

1. „ADHD u kobiet”, WebMD . [Online]. Dostępne tutaj : [Dostęp: 14 kwietnia 2023 r.]
2. S. Fraticelli, G. Caratelli, DD Berardis, G. Ducci, M. Pettorruso, G. Martinotti, GD Cesare i M. di Giannantonio, „Różnice płci w zespole nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi: aktualizacja aktualnych dowodów”, Rivista di Psichiatria , 01-lip-2022. [Online]. Dostępne tutaj : . [Dostęp: 14-04-2023].
3. PO Quinn i M. Madhoo, „Przegląd zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi u kobiet i dziewcząt: Odkrywanie tej ukrytej diagnozy”, Psychiatrist.com , 18 marca 2022 r. [Online]. Dostępne tutaj : [Dostęp: 14 kwietnia 2023 r.].
4. ME Holthe i E. Langvik, „ Starania, zmagania i sukcesy kobiet, u których zdiagnozowano ADHD w wieku dorosłym ”, SAGE Open , tom. 7, nie. 1, str. 215824401770179, 2017.
5. T.-J. Chen, C.-Y. Ji, S.-S. Wang, P. Lichtenstein, H. Larsson i Z. Chang, „Wpływy genetyczne i środowiskowe na związek między objawami ADHD a problemami z internalizacją: chińskie badanie bliźniaków ”, American Journal of Medical Genetics Part B: Neuropsychiatric Genetics , tom. 171, nr. 7, s. 931–937, 2015.
6. A. Thapar, M. Cooper, O. Eyre i K. Langley, „Przegląd lekarza: Czego dowiedzieliśmy się o przyczynach ADHD?”, Journal of Child Psychology and Psychiatry , tom. 54, nr. 1, s. 3–16, 2012.
7. J. Biederman, SV Faraone i MC Monuteaux, „Zróżnicowany wpływ przeciwności środowiskowych według płci: wskaźnik kłopotów Ruttera w grupie chłopców i dziewcząt z ADHD i bez”, American Journal of Psychiatry , tom. 159, nr. 9, s. 1556–1562, 2002.
8. LA Hulvershorn, M. Mennes, FX Castellanos, A. Di Martino, MP Milham, TA Hummer i AK Roy, „Nieprawidłowa funkcjonalna łączność ciała migdałowatego związana z labilnością emocjonalną u dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi”, Journal of the American Academy Psychiatrii Dzieci i Młodzieży , tom. 53, nr. 3, 2014.
9. JJ Rucklidge, DL Brown, S. Crawford i BJ Kaplan, „Retrospektywne raporty z traumy dziecięcej u dorosłych z ADHD”, Journal of Attention Disorders , tom. 9, nie. 4, s. 631–641, 2006.
10. R. Haimov-Kochman i I. Berger, „Funkcje poznawcze kobiet regularnie jeżdżących na rowerze mogą się różnić w ciągu miesiąca, w zależności od stanu hormonów płciowych; możliwe wyjaśnienie sprzecznych wyników badań nad ADHD u kobiet”, Frontiers in Human Neuroscience , tom. 8, 2014.
11. „ADHD u kobiet: objawy, diagnoza i leczenie”, Cleveland Clinic . [Online]. Dostępne tutaj : [Dostęp: 14 kwietnia 2023 r.].
12. „Leczenie ADHD u kobiet i dziewcząt”, CHADD , 25 marca 2022 r. [Online]. Dostępne tutaj : [Dostęp: 14 kwietnia 2023 r.].